 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Вось бы й не было тугі – бяссоньня,
Злых вятроў, занудлівых дажджоў.
Чысты сьнег на плоце і балконе.
Я кармлю расчулена сягоньня
З далані вясёлых сьнегіроў.
Лес, ставок ды заінелы кусьцік...
Шклінка недаверу звонка хрусьне.
Ўецца маладая палазьня.
Ўсё ізноў вяртаецца да вусьця:
Годы, перазовы, чысьціня.
Ты мне праўду залатую схлусіш,
Слоўкам недазволеным укусіш,
Нібыта юрлівы маразок.
Возьмеш – і навекі не адпусьціш
Плеч маіх зьнямелы астравок.
Будзе сон трывожны і адхланьне.
Будзе падаць рэўнасьці шкала.
Бласлаўляю сонечнае зьзяньне,
Позьняе і дзіўнае вяртаньне
Вуснамі – да вусьця і сьвятла!
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
